و اما بعد ...
انسان است و هزار سودا برای پیشبرد خودش در عرصه ی دنیا.
اینکه از دنیای سراسر فرصت، برای خود توشه ای، ذخیره ای بردارد و به آن تکیه کند.
این ذخیره زمانی برایش نفع دارد، این زمان ، زمان بردار نیست اما! می تواند از همان لحظه محسوب شود تا قیامت، تا آخرت!
حال این پیش رفتن ممکن است به انحاء گوناگون حاصل شود. هر کسی آن را در جایی، در موضوعی طلب می کند.
در این مسیر پرپیچ و خم،که سراسر اتفاق است و مدام از پا افتادن و به پا خاستن، چه لوازمی باید در کوله داشت؟
چه مقاصدی باید دید، که با دیدن آن از کندی ها برحذر شد؟مقاصد نقش بسیار مهمی در استقامت فرد در مسیر دارد.چرا که مشخص میکند هر جایی از مسیر،تا مقصد چقد فاصله مانده و این امر مهم در نداشتن عجله در رسیدن به قله غیر قابل چشم پوشی ست.
چه برنامه ای برای رسیدن به مقاصد لازم است اجرا شود؟ دانستنِ ریز برنامه ها وقدم هایی که تا مقصد برداشته می شود در علم به اینکه چه میزان سرعت لازم است وجود داشته باشد مهم است.
می خواهیم قله ی دماوند را فتح کنیم: مسیر مشخص نیست، سرعت بالایی می خواهد تا گردنه هایی را رد کنیم. سریع گام برمیداریم،برای صرف ناهار و ..خیلی متوقف نمی شویم و ...(این یعنی دوری از کسالت و تعلل و سرعت داشتن)
در این حین برخی میگویندچرا نمیرسیم؟ پس کی می رسیم؟ این همه تلاش پس قله را نمی بینیم؟(این میشودعجله درفتح قله)
حال فرض کنید، مسیر شفاف باشد و همه حرفه ای.
همه میدانند که تا 30 ساعت دیگر با همین روند، قله زیر پای شان است. پس مساله ای به نام عجله برایشان مطرح نیست.
جالب اینجاست که در فتح قله اول چون مسیر مشخص نیست و راه رونده از مُتقدمین اند، سخت است برِشان صبر. اینان شهدای قبل از فتح هستند. چه اینکه مسیر را برای نفرات بعدی مشخص و شفاف میکنند.
و انسان های دیگر به خاطر حرکت مجاهدانه اینها دیگر بسیاری از ناراحتی ها را متحمل نمی شوند.اینها نزد خدا بسیار اجر و قرب دارند.
حال برای اینکه این بزرگواران در گردنه ها تلف نشوند و با گروه بعدی فوج فوج ورود به قله پیدا کنند نیاز به چه لوازمی هست؟
اینکه آنها با چه جمعی همراه هستند؟ برگردن جمع تواصی به حق و تواصی به صبر است، که در سرعت عمل فرد درمسیر تاثیر مهمی دارد و همچنین در عجله نداشتنش و صبر و صبر و صبر...
برچسب‌ها: مجاهد قرآنی
تاریخ : سه شنبه 93/4/3 | 1:50 صبح | نویسنده : س.ش | نظر